elveda 20ler ver elini 30 lar. o bana gelmeden ben ona gittim ki zorlanmayayim diye. 2 yildir soranlara 30 diyordum ve artik hazirim. fiziksel olarak hala 20li yaslarda gostermenin avantajiyla, 30lu yaslarin olgunlugunun yukleniyor olmasinin rahatligindayim.
bugun yeni bir cizgi cektim. alnima degil yoluma. gecmisimden altin degneklerim haricinde kimseye yer yok. beni uzuntulere surukleyen insanlara yeniden sans yok. neler mi var? son 5 yilin en buyuk ogretisi: yillar sonrasini planlarken, 1 gun icinde butun hayatimin bastan asagi degisebilecegini gorup, uzun vadeli planlarimi, belli belirsiz sekilde, nispeten akisina birakmak mesela... bir de bir kucuk yengec meselem yazimm yuzumu guldurenim kalbimi isitanim ne guzel bir zamanda geldin sen kucuk gozdem...
5 yillik fetret devrinde gibiydim, artik yukselisin ayak seslerini duyma zamani geldi de geciyor bile...
peki ne mi isterdim? elbette 20li yaslarimin baslarindaki bana bir suru nasihat vermek; kendimi idareli kullanabilmek ve yipratmamak adina... e tabi 30lu yaslarimdan da bir kac istegim var; lutfen bana sans getir, az sasirt, hirpalama; gerisini ben hallederim.
ve son soz: herkese kismet olmayacagini bildigim az ama oz biriktirdigim kosulsuz sartsiz yanimda olan sahane insanlarim iyi ki varsiniz. ve tabi hayatimin bir sekilde kesistigi diger kiymetli arkadaslarima; iyi olan kazansin demek istiyorum... hayatta kim neyi kazanc olarak goruyorsa tabii... yeni yasim hos gelsin sefalar getirsin. gec hicten iyidir. sevgiler
